3. Luna en Yasmine deel 1
Toen ik thuis kwam was het al 5 uur. Uitgeput gooide ik de fiets tegen de muur.
"Kim! Yasmine en Luna hebben gebeld!" riep mama vanuit de keuken door de smalle gangpad.
Yasmine en Luna!
Ik zat vroeger bij hun in dezelfde klas van O.B.S. de bloempot. We waren de beste vriendinnen.
We waren niet uit elkaar te houden. Maar toen ik hoorde dat we gingen verhuizen werd ik verdrietig. Met z'n drieën hadden we ooit afgesproken dat we nooit uit elkaar gingen. Dat was tot nu wel gelukt, maar nu... Ik vertelde huilend aan Luna en Yasmine dat ik wegging.
"Ik heb een idee!" zei Yasmine.
Op zolder had ik nog een stuk touw. Dat touw bond ik om mijn middel. Luna bondt het een stukje verder - in het midden - vast en Yasmine aan het eind. Zo zaten we aan elkaar vast.
"Lieve hemel!" Mama kwam binnen met een open mond.
De touw werd doorgeknipt...
"Zal ik voor jouw bloem zorgen?" vroeg Luna als een lief bloemetje...
Twee weken na onze verhuizing kwam ik na school thuis.
"Ik heb een verassing voor je!" zei Mama geheimzinnig.
"WAAH" Luna en Yasmine kwamen vanachter de bank tevoorschijn!
We omhelsden elkaar, we gilden van geluk, en sprongen -net als vroeger- op de bank.
De drie moeders hebben een beslissing genomen, ze blijven contact houden en hun kinderen komen vaak bij elkaar logeren.
Dank je moeders van Luna en Yasmine! Helaas kan mijn moeder niet rijden vanwege haar werk.
En jullie moeten de hele tijd heen en weer rijden.
Luna en Yasmine betekenen heel veel voor mij, vooral omdat ik in mijn nieuwe school helemaal alleen ben.
Ik holde door de gang, struikelde over het tapijt en viel voorover. Ik kon met mijn handen steun vinden boven op het telefoonkastje waar de hoorn al op tafel lag. De hoorn schudde even:
"Ho, wat was dat?" een oude bekende stem klonk uit de telefoon.
Ik pakte de hoorn:
"Eh, Sorry... met Kim"
"Met Yasmine"
"Yasmine!"
"Luna is hier ook!"
"Leuk, maar waarom belde je mij eigenlijk?"
"Kan ik bij jou..."
"Logeren?"
"Ja!"
"Samen met Luna?"
"Ja!"
...
