Kerstnacht deel 2

Twee mannen kwamen voorzichtig binnen.
'Hallo?' riep een van de mannen 'Is daar iemand?'
Emily probeerde haar zenuwen weg te ademen.
'E...Emily... v...v...van Stra...ten' stotterde Emily ondanks.
'Ja, keurig, je werd verwacht in het paleis toch?' riep dezelfde man weer vriendelijk. Opgelucht ademde Emily langzaam uit.
'J...ja dat klopt, met mijn kerstboom?' zei Emily. Dezelfde man lachte even.
'Zou je misschien het licht aan willen doen?' vroeg hij.
'Ja, ja natuurlijk' Emily tastte naar het lichtknopje. In het vage licht stonden twee jonge mannen van ongeveer 19. De een zag er vrolijk en open uit. Hij had goudblonde stekeltjes. De andere man had zwart ebbenhout kleurig haar. Hij zag er zwijgzaam uit.
'Hallo Emily, ik heet Afrid en dat is Kevin. Hij is nogal zwijgzaam' zei de man met de blonde stekeltjes.
'Welkom...eh...zullen we gaan?' vroeg Emily twijfelend.
'Ja' zei Kevin zacht. Zijn stem klonk als van fluweel.
'Kom, wij gaan de boom wel dragen, oeps, kijk uit voor de kaarsjes Kevin' waarschuwde Afrid.
De maan begeleidde het stoetje door de stille straten.
Emily haalde het houten engeltje tevoorschijn en bekeek het. Het maanlicht verbleekte de bruinige kleur naar zacht goud.
Het engeltje straalde iets bekends uit.

Kerstnacht deel 1

Een zalig kerstfeest iedereen!

Het lampje flikkerde even aan en uit. Het kleine kamertje werd zwak verlicht.
Emily keek met nietziende ogen naar de deur. Het wiegde open en dicht. Als een speelbal van de wind.
Het sparrenhout vervulde het kamertje met een pittig geurtje. De groezelige kerstballen glanzen bij de kaarsjes. Weer pikte Emily stiekem een chocolade kransje van de boom.
'Ze komen me zo halen' mompelde ze tegen het houten engeltje 'samen met mijn mooie kerstboom, ik ben zo zenuwachtig' Het houten engeltje keek glazig met zijn houtige oogjes het vertrek in. Nog steeds in een zingpose met het blad met een paar noten in zijn handjes.
'Mijn vader heeft dit ook gedaan' zei Emily zacht, alsof ze maar half in de reele wereld was 'En mijn moeder'

Plotseling hoorde ze mensen lopen buiten. Emily sprokkelde gauw het engeltje en wat levensmiddelen bij elkaar.

Het engeltje keek ze nog even aan. Ze dacht, toen ze het engeltje tussen het brood legte, dat ze zijn ogen ondeugend zag glimmen. Heel even maar.

Toen blies ze de kaarsjes uit en deed het licht uit.

Een streepje stof werd zichtbaar in het heldere maanlicht.