maandag 21 maart 2011
zaterdag 19 maart 2011
Lentegedicht2
Haar natte vleugels uitslaand
De dauw parelt over het gras
Een tulp wuift
Een beekje kabbelt
Bloesembomen laten voorzichtig een paar bloemen los
De brug kijk naar het water, naar zijn eigen gezicht
De wind strijkt langs haar tere lichaam
Ze staart verlagend naar de horizon
Waar de gouden zon haar lokt
En ze blijft vliegen
Zal iemand het mereken
Als ze, haar doel onbereikt, veel later
Neerstrijkt op het zachte wintersneeuw?
Die haar zou bedekken, wachtend
Tot er weer een ander is
Die zijn natte vlegels uitslaat
Die de wind langs zich heen laat strijken
Die naar de zon reikt
Hem achterna gaat?
En ze blijft vliegen
Steeds verder en verder
'wacht op mij' zoemt ze
'wacht op mij'
De dauw parelt over het gras
Een tulp wuift
Een beekje kabbelt
Bloesembomen laten voorzichtig een paar bloemen los
De brug kijk naar het water, naar zijn eigen gezicht
De wind strijkt langs haar tere lichaam
Ze staart verlagend naar de horizon
Waar de gouden zon haar lokt
En ze blijft vliegen
Zal iemand het mereken
Als ze, haar doel onbereikt, veel later
Neerstrijkt op het zachte wintersneeuw?
Die haar zou bedekken, wachtend
Tot er weer een ander is
Die zijn natte vlegels uitslaat
Die de wind langs zich heen laat strijken
Die naar de zon reikt
Hem achterna gaat?
En ze blijft vliegen
Steeds verder en verder
'wacht op mij' zoemt ze
'wacht op mij'
vrijdag 4 maart 2011
DE lotus
Een week geleden liep ik daar
langs het zachte water
groeide er
een stengel
dat zocht naar het oppervlak
Vier dagen geleden liep ik daar
langs het zachte water
groeide er
een blad
dat lichtjes zweeft over het water
Gister liep ik daar
langs het zachte water
groeide er
een bloem
die zijn bladen een voor een opende
En nou?
Is in de elk zeldzaam seconde in je leven
zou ze die zijden draad los gelaten hebben?
Vandaag zie ik haar
trots en nietsvermoedend bloeien
en morgen kom ik terug
misschien later
en dan zou alles zich herhalen
langs het zachte water
groeide er
een stengel
dat zocht naar het oppervlak
Vier dagen geleden liep ik daar
langs het zachte water
groeide er
een blad
dat lichtjes zweeft over het water
Gister liep ik daar
langs het zachte water
groeide er
een bloem
die zijn bladen een voor een opende
En nou?
Is in de elk zeldzaam seconde in je leven
zou ze die zijden draad los gelaten hebben?
Vandaag zie ik haar
trots en nietsvermoedend bloeien
en morgen kom ik terug
misschien later
en dan zou alles zich herhalen
Abonneren op:
Posts (Atom)