klimrek

deel 6, Rick



Nou is het de verhaaltjes vakantie! (voor mezelf) Ik ga dus met spoed aan de gang met de volgende klimrek. Nogmaals, als iets bekend voorkomt is het toeval. veel plezier

Nu Yasmine en Luna weg zijn is het akelig stil in huis. Alleen Karin kwam uit haar kamer tevoorschijn. Ze glimlachte ondeugend.



Het is maandag. Ik was precies om half acht wakker geworden, dat gebeurde veel te weinig. Ik ben al bijna jarig. Dan kan ik Luna en Yasmine weer zien. Met deze verfijnde gedachten had ik naar school gefietst.
"Wat fijn dat je vandaag zo vroeg bent, Kim" zegt meester Piet terwijl hij mijn hand schud.
Rick is al op zijn plekje.
"Hai" Ik begon op zijn schouder te kloppen. Hij bewoog zich niet en bleef met zijn hoofd in zijn armen zitten. Dat is eigenlijk geen gewoonte van Rick. Ik keek verbaasd naar hem.
Hij bleef stil. De hele les dacht ik alleen maar aan één ding: 'Wat is er met Rick?'
Meester Piet kwam met een strak gezicht de klas in. Het leek of hij iets te verbergen had. Hij klapte in zijn handen.
,,Iedereen naar buiten!" riep hij. De klas stormde naar buiten. Langzaam strompelde ik achter de andere aan. Meester Piet legde een hand op mijn schouder.
,,Kim, wees voorzichtig met Rick, probeer hem maar te troosten. Is dat goed?" Meester Piet keek bezorgd. Ik zag zijn vertrouwen in me.
Buiten trof ik vallende bloesemblaadjes aan. Het was al bijna het eind van mei. Daar, in de verte zag ik een jongen zitten op ons klimrek. Zijn rug was gebogen, zijn schaduw was zo eenzaam.
Ik klom op de houten balken en rechte mijn rug naast Rick. Samen keken we vooruit, door de bomen en het bos, waar de blauwe hemel schuilt. Een frisse lentewind streek door mijn haren. Zachte roze blaadjes dwarrelde met de wind mee. Ze speelden een spelletje als kinderen. Ze wouden als laatste op de grond terecht komen. Ze dansten en dansten, tot ze moe op mijn schouder rustten, ook op Rick's schouder.

Ik zag zijn rode wangen met vastgekleefde tranen.

,,De bloesemblaadjes, het zijn er zo veel, zij gaan nooit scheiden van elkaar." Weer rolden een paar tranen over Rick's wangen. Die voog hij snel weg.
,,Ze zijn nooit ver weg van elkaar" fluisterde ik ,,Ze worden met dezelfde windvlaag in dezelfde richting geduwd." Ik keek naar voren. Alle bloemblaadjes dansten in het rond en vlogen als een wals heen en weer. Het roze kwam over het zand, de paadjes, de takken en zelfs op de kleinste blaadjes. Er is een nieuwe verse groene blaadje uit de takken gegroeid.
,,Dit noemen ze bloesemsneeuw" Rick lachtte zachtjes. Hij hield zijn hand naar voren en greep een blaadje.
,,Of vallende bloesems" fluisterde ik. Ik keek hem aan. Rick duwde een blaadje in mijn hand en vouwde mijn vingers weer dicht.
,,Als het vallende bloesems waren mocht ik een liefdeswens doen" verlangend keek hij naar de roze hemel.
,,Wat zou jij wensen?" Ik hield mijn knieën vast en blies de bloesems van me vandaan. Er was al eentje op mijn neus gekomen. Rick plukte het van mijn neus en liet het verder in de wind drijven.
,,Ik zou wensen..."Rick sloot zijn ogen en liet een fijne glimlach zien ,,Dat mijn ouders weer bij elkaar waren." Hij plukte twee blaadjes uit de wind en bracht ze bij elkaar. Toen liet hij ze weer in de wind drijven. Gelukkig en vrolijk bleven de twee roze blaadjes arm in arm bij elkaar.
,,En nou is het de beurt van mijn ouders dat weer te doen" Rick liet een paar woedetranen los.
,,Ze hebben me in de steek gelaten, ze wisten niet dat het pijn voor mij zou doen. Ze dachten alleen aan zich zelf" Rick draaide zijn hoofd de andere kant op terwijl de tranen alle kanten uit spoot. Hij veegde zijn tranen weg en draaide zijn hoofd naar voren met een vreemde glimlach. Het zag er meer verdrietig uit dan blij. Het bleef weer stil. Terwijl de roze bloesemblaadjes de wereld roze verven ging het leven door.

Ik gooide mijn tas op de bank.
,,Hoe was het op school liefje?" vroeg mijn moeder. Ik zei niets en schoof aan tafel. Het was al laat. Ik kwam net van muziekles.
,,Rick's ouders zijn gescheiden" zei ik simpelweg. Na het eten wou ik meteen naar bed.

In bed bleef ik heel lang liggen. Het roze bloesemsneeuw viel nog steeds voor mijn ogen. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen.
,,Mama..." fluisterde ik zwak en moe.
,,Wat is er?" mijn moeder streek me over mijn haren.
,,Gaan jij en papa ooit scheiden?" vroeg ik angstig.
,,Dat is een vreemde vraag..." zei mijn moeder glimlachend tegen me ,,Ik heb er nog nooit aan gedacht, maar ik zou altijd samen met papa bij jullie blijven"
,,Beloof je dat?"
,,Belooft," ze gaf mij een zoen en deed de lamp dicht ,,Ga nou maar lekker slapen liefje, denk er maar niet aan"
,,En nog iets mama, ik heb een negen voor aardrijkskunde" mijn ogen vielen langzaam dicht.
,,Goed zo, ik ben altijd trots op je, ga nou maar slapen"

Ik heb gedroomd dat Rick weer lachend samen met mij rende naar de klimrek.

Klimrek

deel 5, Luna en Yasmine 2


Het heeft verschrikkelijk lang geduurd, maar nu de Cito voorbij is begin ik weer te schrijven. Ik hoop dat jullie geduld niet op is, ik ga meer schrijven. Veel plezier met de vijfde deel van Klimrek!





Langzaam verschoof de wijzer naar de twaalf. Eindelijk zou het dan weekend zijn.


,,Heb jij al..." ik draaide mijn hoofd opzij, maar er zat niemand. Rick is er de hele dag niet geweest, zal hij... Nee, ik schudde mijn hoofd, hoe durfde ik zoiets te bedenken. Ik liet me niet storen door die gedachten en ging verder aan mijn taalwerk. Al toen ik twee woorden verder was begonnen loeiende sirenes in mijn hoofd te rijden. Ik zag vele mensen verbaasd kijken. Ondanks de menigte kon ik toch alles zien. Ik zag net dat iemand de ambulance in werd gedragen. Een roodkleurige traan viel naar beneden. Het spatte op de grond.


,,Goed kinderen, alles wat je niet af hebt maken jullie maar in de weekend, stoppen nu!!" Meester Piet klapte in zijn handen. Alle kinderen hieven hun hoofden op. Ze waren veschrikkelijk blij.


,,Goed kinderen, juf Karin komt maandag op bezoek, ik wil dat jullie de laatste tien minuten de klas gaan vegen en dat jullie de kasten op gaan ruimen. Aan de slag!" meester Piet leek opgewonden. Layla fluisterde grijnzend tegen Tamara. Langzaam sloot ik mijn taalboek en begon de bezem te pakken. Overal begonnen kinderen op te ruimen. De boeken werden recht gezet, de klas werd geveegd en de planten kregen water. Iedereen zag uit naar de komst van de geliefde juf Karin. Alleen Novic en Pieter stonden gek te doen. Novic deed een robot na en Pieter klom op de tafels en sprong. Tamara lachtte om die twee.


,,NOVIC EN PIETER! Stelletje lafkou... Potverdorie vanwege jullie ga ik schelden ook! Stop! Allebei, ga aan de slag, ik hoop dat jullie geen plannen hebben na school?" Meester Piet glimlachte vals. Toen ik de laatste zandkorrels bij elkaar had geveegd was het twaalf uur. Uit mijn la haalde ik Rick's pen. Ik stopte het in zijn laatje. Ik glimlachte vaag, als er maar niks gebeurt is met hem...



Ik zag mijn huis dichterbij komen. Ik parkeerde mijn fiets in de voortuin. Uit mijn zak haalde ik de huissleutel. Toen de deur geopend was, was het verdacht stil in huis. Uit de keuken hoorde ik het fornuis aanstaan. In de keuken was mijn moeder aan het koken. Ze draaide zich om en glimlachte breed.

,,Ik heb een verassing voor je" Op dat moment sprongen Luna en Yasmine vanachter de keukentafel.

,,LUNA, YASMINE!" Ik viel in hun armen. Ze lachtten. We stoven de trap op en gingen zitten in mijn kamer. Ik sloot de deur. Yasmine liet haar logeertas zien. Ze haalde haar nintendo DS eruit. Luna ook. Meteen begonnen ze te spelen. Ik zat er versufd bij.

,,Gaan we niet eerst kletsen of zo?" vroeg ik.

,,Stil, ik heb Yoshi bijna verslagen" riep Yasmine. Ze drukte hevig op de toetsen.

,,Waarover?" vroeg Luna die haar nintendo sloot.

,,Over iets, moppen of wat je hebt beleefd?" ik draaide met mijn vinger over de vloer.

,,Nou, ik zag laatst een man in de bibliotheek, hij had een krant vast." ik lachte.

,,Wat is daar zo belangrijk aan?" lachte Luna. Yasmine had de nintendo ook gesloten en kwam erbij zitten.

,,Weet je wat er gebeurt is?" Yasmine lachte ,,Nou, Luna en ik liepen langs de sloot en ontdekken een brug. Dat brug leidde naar een groot grasveld. Daar was een hut. Dat hut was gemaakt van oude dingen. Er zat een porseleinen pop in een gat wat de raam betekende. Verderop was een plek waar heel veel boompjes met besjes groeide. Ver weg zag ik een boer aanrennen. Hij was kwaad. We verstopten ons in de hut. Omdat er een sloot tussen de boer en ons was kon hij niet bij ons. Toen hij weg was kwamen we uit de hut en renden we naar huis, toch Luna?" Yasmine keek Luna aan. Luna keek mij aan. Ik keek naar de klok, het was 6 uur.

,,Komen jullie eten?" werd er geroepen. We renden nar beneden. Aangetrokken door de heerlijke geur van aardappels.