Wan-Qing's Weblog: april 2010

Deel 7 Verkering

Het heeft wel lang geduurd, maar ik begin er weer aan!

Ik keek de klas rond. De kinderen fluisterden opgewonden tegen elkaar. Rick lag met zijn hoofd in zijn armen. De bureaustoel van de meester was naar de muur gedraaid, het gaf een mysterieus gevoel. Meester Piet keek telkens met snelle blikken naar zijn stoel. De grote wijzer verschoof naar de 6: het was half negen. De meester klapte in zijn handen. Dat hielp weinig. De kinderen bleven maar fluisteren.

"Wie weet het?" fluisterde Layla
"Niemand weet het" opperde Tamara.
"Ik weet wie er op die stoel zit" fluisterde Rosalie

"STILTE" brulde de meester. Hij was rood geworden. De klas was plotseling muisstil.

"Kinderen, goedenmorgen iedereen..." De meester hield zijn adem in "Jullie hebben vast gezien dat er iemand op de stoel zit. Ik zei dus dat juffrouw Karin..."

"ZE ZOU GISTEREN KOMEN!" riep Iris ontsteld. Ze dook beschaamd weg, haar wangen werden knalrood. De klas lachtte. De meester klapte in zijn handen.

"Nou, ze kon gisteren dus niet komen" De meester schraapte zijn keel "Maar ze is er wel vandaag" De stoel draaide zich om en daar zat juf Karin. Haar bruine lokken vielen speels over haar schouders.

"Hallo klas, het was lang geleden... Ik kom voortaan elke dinsdag" Ze glimlachtte. De klas joelde. Rick keek verschrikt op waarom er zoveel lawaai was. Zijn ogen waren rood, van vermoeidheid?

"Goed, ga allemaal aan de slag met taak 36, som... ah wat, doe de hele taak maar..." De klas kreunde. Ik keek uit het raam. Ik zag een grote wagen voorbij rijden: 'Maarten v. B. sloopbedrijf'. Het stopte voor het hek van het schoolplein. De directeur kwam naar buiten lopen. Hij maakte een gesprekje. Wat zouden ze gaan slopen? Ik keek verschrikt op. Ik had nog geen cijfer op papier gezet. Rick racede door de cijfers. Voor ik de eerste cijfer op papier zette, was hij al klaar met twee opdrachten. Ik liet het werk liggen en keek nogmaals uit het raam. De wagen was verdwenen, maar de directeur liep met gele bladeren naar binnen. Was dat een contract?

"Heb jij de wagen gezien?" Ik liep met grote passen op de klimrek af. Ik moest mijn werk binnen afmaken. Rick schudde afwezig zijn hoofd. Dat kan natuurlijk niet, dacht ik bij mezelf, hij lette enkel op de sommen.

"Er stopte een sloopbedrijf voor ons hek. Wat gaan ze slopen?" ik klom handig om hoog. Rick haalde zijn schouders op.

"Die verroeste glijbaan misschien?" Rick wees met zijn vinger naar de verlaten glijbaan. Het zat onder de roest en grafiti. Hij stond namelijk vlak bij het hek. Ik keek naar juf Karin, ze leek wel een magneet. Waar ze ook kwam, de kinderen bleven haar omhelzen. Uiteindelijk kwam een luidruchtig groepje het rek opgeklommen.

"WIE DOET ER MEE MET DOEN, DURF OF WAARHEID?" Riepen ze. Dat riepen ze al een hele week. Altijd moesten kinderen de raarste dingen gaan doen.

"Doen jullie mee?" Vroeg Pieter aan ons. Rick haalde zijn schouders op. Ik staarde recht voor me uit. Als ik niets te doen had verzon ik altijd een verhaaltje.

"Goed, doen, durf of waarheid aan...Novich!" riep er iemand.

'Er was een een meisje, ze heette Petronella-Roos'

"Nee, dat wil ik niet doen!"

'Ze was mooi en schattig en lief'

"Doen, durf of waarheid aan...Simon!"

'Op een dag vroeg een prins haar te huwelijk'

"Haha! Dat was leuk!"

'Maar ze wou pas trouwen als iemand de draak van Oostenrijk versloeg'

"Doen, durf of waarheid aan... Michael"

'Op een dag kwam er een knappe knecht die de draak versloeg'

"Die was goed, jonge!"

´Hij vroeg haar te huwelijk'

"Doen, durf of waarheid aan...Rick"

'En ze zei:...'

"Ja" zei ik hardop. Iedereen begon opeens te fluisteren. Ik keek verschrikt om me heen. Had ik mijn verhaal hardop gezegd? Rick keek me verbaasd aan. Het leek of er iemand door de bliksem was getroffen.

Het gefluister werd luider in de klas. Ik verstond flarden tekst:

'Ja en toen zei ze ja'

'echt?'

'Hoezo?'

'Het was bij doen, durf of waarheid'

'Zou ze hem echt knap vinden?'

'Het was een weddenschap'

'een spel'

'waarom zei ze ja?'

'hallo'

Ik besloot dat ze het over mijn verhaal hadden die ik hardop heb gezegd.

"En, was het mooi?" vroeg ik aan Rick.
"Wat was mooi?" vroeg hij verbaasd.
"Nou, je weet wel, dat verhaal" ik twijfelde nu een beetje.
"Welk verhaal?"
"Dus ik heb niets in het echt gezegd"
"Welnee, nou... je zei ja"
"Wat is er erg aan?"
"Kim" Rick keek me doordringend aan "Ik vroeg verkering omdat ik meedeed, en jij zei..."

Het ging als de bliksem door me heen. En nu pas leek het of ik de gesprekken kon verstaan.

We hebben verkering!

Hallo allemaal, de foto's die jullie hier zien zijn gemaakt in Groningen. Samen met Lisa en Daryl. Ik ging daar naar een schouwburg om de prijsuitreiking van een gedichtenwedstrijd bij te wonen. Ik heb er zelf ook aan mee gedaan. En ik heb tot mijn eigen verbazing ook nog eens gewonnen. En nu heb ik dus twee posters in mijn huis! (Posters zijn de prijzen)
Hoera!
Groetjes,
Wan-Qing
PS. Kijk op http://www.skep.nl/ klik op het filmpje om de winnaars te zien. Ik had helaas niet de hoofdprijs.