zaterdag 3 augustus 2013

Sneeuw

Terwijl de sneeuwvlokken vallen
Op jouw huid
Smelten als tranen
Lang je gesloten oogleden

De boom die zachtjes deint
In de wind
De voetstappen nog vers
In de sneeuw gezet

Elke dag klonken die zachte noten
Door mijn raam
De vingers gleden over de toetsen
Terwijl de klanken door de hemel zweven

Je stopt en kijk me aan
En je glimlacht
Als ik stop bij je raam
Zonder woorden

Sneeuw dat langs me heen
Naar binnen vloog
Verdween
Als je opving

De fotoboek die we deelden
Bladzijde voor bladzijde
Pakte m’n hand
En kneep zacht

Ik wil het zien
Ik wil het nog een keer zien
Samen…

Terwijl de sneeuwvlokken vallen
Richt je jouw gezicht in de wind
Vangt de wintergeur op
In mijn oren hoorde ik weer de lied

Terwijl de sneeuwvlokken vallen
Voel ik je trillen
De voetstappen al weggevaagd
Vang ik je op

Als het glimlachend koud wordt

Paraplu

Paraplu
De paraplu die ik draag
Buiten in de regen
Zwaarder en zwaarder
Weegt hij
Bij elke stap

Langzaam drijven de wolken
Uiteen hoog
In de hemel
Als een vogel langschiet
Langzaam
Verdwijnt

Een laagje water
Verspreid over de tegels
Vormen kringen
Als ik zucht
Licht
Verschijnt

De paraplu hoog
Diamantkristallen vallen
Als het dichtklapt
En op mijn schouder beland
De wereld als herboren

Loop ik verder

donderdag 11 juli 2013

Op een kleine heuveltop

Op een kleine heuveltop
Was een klein meisje
Dit meisje had een droom
Van duizend vlinders
Maar hoe hard ze ook rende
Haar voeten bleven steken
Op een kleine heuveltop

Op een kleine heuveltop
Dit meisje droomde nog steeds
De vlinder vertelde haar
Duizend bloemen te verzamelen
Iets geweldigs zou dan gebeuren
En ze verdwenen
Op een kleine heuveltop

Op een kleine heuveltop
Was een klein meisje
Elke dag en nacht
Zocht ze naar de bloemen
Haar handen waren vies
Haar voeten waren moe
Maar haar ogen waren vol hoop
Op een kleine heuveltop

Die nacht
Stond ze hoog
En reikte naar de hemel
Als de duizendste bloem
Van haar hand
Viel
Viel zij
En terwijl ze in het gras lag
Kon ze de vlinders zien
Duizend vlinders
Vliegend naar de hemel
Totdat de laatste dansend vervaagde
Van haar
Kon ze eindelijk lachen

Voor één keer

maandag 20 mei 2013

Als de bal die wordt opgegooid


Als de bal die wordt opgegooid
De silhouette in de zon
Werpt een schaduw op de grond
Als de dag opnieuw begon

Als de schommel tot leven komt
Bij elke zwaai weer
De oude kettingen kraken
Als voor de honderdste, duizendste keer

Als de lamp de duisternis doorbreekt
Een stapel boeken naast mijn bed
Bladzijde voor bladzijde sla ik om
Als ik de nacht steeds weer verzet

Als ik de scheuren van de tijd
Weer kon helen
Voor even
Heel even
Als de bitterheid van de tranen

Stromen de woorden mee
In de stroming van de wind
Terwijl ik mijn gezicht naar de hemel richt
Vang ik ze weer op
Als de bal die wordt opgegooid

zaterdag 6 april 2013

De roos


Als de kamer leeg is
Gevuld met stilte
Alleen een klok
Tikt langzaam verder

De raam op een kier
De wind blaast
Alle herinneringen
Weer terug

De roos in de vaas
Ritselt zacht
De geur van het verleden
Hangt in de lucht

De deurklink
Gaat omlaag
Voetstappen naderen
In deze stille ruimte

Terwijl de roos zijn bladeren
Langzaam laat gaan
In de wind
Door de raam
Naar buiten

De warmte van jouw hand
De glimlach om je lippen
Het was alsof
Het oneindig zou duren

De zon zakt
De nacht ontwaakt
En langzaam
Verdween het laatste blaadje

Door deze kamer
Gevuld met stilte
Alleen een klok
Tikt hier verder

zondag 17 maart 2013

Lucht



Met mijn rug in het gras
Nat van ochtenddauw
De lucht, ben jij
Zo helderblauw

De witte wolken drijven voorbij
In vele figuren
En ik lig daar nog
Na vele uren

De zon gaat op
En de zon gaat onder
De nacht begint
De sterren dansen
Die wolken zijn voorbij

De lucht, ben jij
Zo donkerblauw
Met mijn rug in het gras
Nog steeds
In avonddauw