Vrienden en vijanden
Nogal onzeker over mijn lot liep ik mijn nieuwe klas in. De meeste mensen keken onverschillig voor zich uit.
"Nou, stel je zelf eens voor Guinera!" zei een vrouw die waarschijnlijk mijn docente was.
"Eh... ik ben Guinera" zei ik "en ik ben 15 jaar en ik ben hier nieuw"
Niemand reageerde. Ik schuifelde naar de plek die me werd aangewezen. Ik ging voorzichtig zitten naast een jongen. Ik kon zijn gel in zijn donkerblonde haren ruiken vanaf hier.
"Dus jij bent nieuw?" hoorde ik plotseling. Ik had nooit verwacht dat hij ooit een woord tegen me zou zeggen, maar integendeel.
"Zoals je ziet"
"Ik ben Tommy Hilsson" hij glimlachte en keek me aan met zijn heldere blauwe ogen.
"Guinera Wilson" zei ik.
"Waarom ben je hierheen gekomen?" vroeg Tommy.
"Ehm... ja..." ik twijfelde of ik hem de waarheid moest vertellen of niet? Ik kon het zelf nauwelijks geloven!
"Als je er moeite mee hebt kan je het me wel later vertellen" zei Tommy bezorgd. Ik glimlachte.
"Bedankt, ik... ik heb er inderdaad best moeite mee"
"Hé, alles komt goed" zei hij en ik voelde een warme tinteling door mijn lijf gaan toen hij zijn hand op mijn arm legde.
"Tommy!" siste iemand achter ons. De stem was van een meisje met haar met zeer veel volume. Ze kwam bij mij een beetje over als een populair kaktypje. Ze had een dikke laag mascara op haar wimpers en haar lippen waren felrood gestift. Ze boog zich naar Tommy toe met getuite lippen, maar Tommy weerde haar zachtjes af.
"Niet in het openbaar, Diffy" zei hij zacht. Diffy keek me met een dodelijk blik aan.
"Niet in het bijzijn van háár bedoel je" siste ze giftig.
"Diffy, hou op!" beval Tommy, Diffy keek me nog één keer gevaarlijk aan en boog zich toen weer over het werk.
"Het spijt me daarvoor" fluisterde Tommy zacht.
Toen het eindelijk pauze was haalde ik opgelucht adem. Het was zo verstikkend warm in het gebouw dat ik meteen naar buiten rende. Ik zoog de frisse lucht met alle dankbaarheid in. Hoog boven me zag ik een vliegtuig scheren, het vloog vervaarlijk laag.
Ik ging aan een tafeltje zitten en pakte mijn lunchpakket. Net toen ik een hap wou nemen voelde ik iemands aanwezigheid. Ik keek op.
Twee blauwe ogen keken door dunne brillenglazen op me neer.
"H...hallo?" zei ik onzeker. Het kwam door haar blik, ik was zelden onzeker.
Ze keek me nog even nijdig aan, draaide zich toen abrupt om en verdween. Op dat moment kwam Tommy aanlopen.
"Trek je niets van haar aan, dat is Eliza, een vreemd typje"
"Wat deed ze?" zei ik bang.
"Volgens mij is dit haar manier om kennis te maken" Tommy lachte. Ik lachte mee, maar kon het niet laten om Eliza steeds te volgen met mijn ogen.
