klimrek

deel 6, Rick



Nou is het de verhaaltjes vakantie! (voor mezelf) Ik ga dus met spoed aan de gang met de volgende klimrek. Nogmaals, als iets bekend voorkomt is het toeval. veel plezier

Nu Yasmine en Luna weg zijn is het akelig stil in huis. Alleen Karin kwam uit haar kamer tevoorschijn. Ze glimlachte ondeugend.



Het is maandag. Ik was precies om half acht wakker geworden, dat gebeurde veel te weinig. Ik ben al bijna jarig. Dan kan ik Luna en Yasmine weer zien. Met deze verfijnde gedachten had ik naar school gefietst.
"Wat fijn dat je vandaag zo vroeg bent, Kim" zegt meester Piet terwijl hij mijn hand schud.
Rick is al op zijn plekje.
"Hai" Ik begon op zijn schouder te kloppen. Hij bewoog zich niet en bleef met zijn hoofd in zijn armen zitten. Dat is eigenlijk geen gewoonte van Rick. Ik keek verbaasd naar hem.
Hij bleef stil. De hele les dacht ik alleen maar aan één ding: 'Wat is er met Rick?'
Meester Piet kwam met een strak gezicht de klas in. Het leek of hij iets te verbergen had. Hij klapte in zijn handen.
,,Iedereen naar buiten!" riep hij. De klas stormde naar buiten. Langzaam strompelde ik achter de andere aan. Meester Piet legde een hand op mijn schouder.
,,Kim, wees voorzichtig met Rick, probeer hem maar te troosten. Is dat goed?" Meester Piet keek bezorgd. Ik zag zijn vertrouwen in me.
Buiten trof ik vallende bloesemblaadjes aan. Het was al bijna het eind van mei. Daar, in de verte zag ik een jongen zitten op ons klimrek. Zijn rug was gebogen, zijn schaduw was zo eenzaam.
Ik klom op de houten balken en rechte mijn rug naast Rick. Samen keken we vooruit, door de bomen en het bos, waar de blauwe hemel schuilt. Een frisse lentewind streek door mijn haren. Zachte roze blaadjes dwarrelde met de wind mee. Ze speelden een spelletje als kinderen. Ze wouden als laatste op de grond terecht komen. Ze dansten en dansten, tot ze moe op mijn schouder rustten, ook op Rick's schouder.

Ik zag zijn rode wangen met vastgekleefde tranen.

,,De bloesemblaadjes, het zijn er zo veel, zij gaan nooit scheiden van elkaar." Weer rolden een paar tranen over Rick's wangen. Die voog hij snel weg.
,,Ze zijn nooit ver weg van elkaar" fluisterde ik ,,Ze worden met dezelfde windvlaag in dezelfde richting geduwd." Ik keek naar voren. Alle bloemblaadjes dansten in het rond en vlogen als een wals heen en weer. Het roze kwam over het zand, de paadjes, de takken en zelfs op de kleinste blaadjes. Er is een nieuwe verse groene blaadje uit de takken gegroeid.
,,Dit noemen ze bloesemsneeuw" Rick lachtte zachtjes. Hij hield zijn hand naar voren en greep een blaadje.
,,Of vallende bloesems" fluisterde ik. Ik keek hem aan. Rick duwde een blaadje in mijn hand en vouwde mijn vingers weer dicht.
,,Als het vallende bloesems waren mocht ik een liefdeswens doen" verlangend keek hij naar de roze hemel.
,,Wat zou jij wensen?" Ik hield mijn knieën vast en blies de bloesems van me vandaan. Er was al eentje op mijn neus gekomen. Rick plukte het van mijn neus en liet het verder in de wind drijven.
,,Ik zou wensen..."Rick sloot zijn ogen en liet een fijne glimlach zien ,,Dat mijn ouders weer bij elkaar waren." Hij plukte twee blaadjes uit de wind en bracht ze bij elkaar. Toen liet hij ze weer in de wind drijven. Gelukkig en vrolijk bleven de twee roze blaadjes arm in arm bij elkaar.
,,En nou is het de beurt van mijn ouders dat weer te doen" Rick liet een paar woedetranen los.
,,Ze hebben me in de steek gelaten, ze wisten niet dat het pijn voor mij zou doen. Ze dachten alleen aan zich zelf" Rick draaide zijn hoofd de andere kant op terwijl de tranen alle kanten uit spoot. Hij veegde zijn tranen weg en draaide zijn hoofd naar voren met een vreemde glimlach. Het zag er meer verdrietig uit dan blij. Het bleef weer stil. Terwijl de roze bloesemblaadjes de wereld roze verven ging het leven door.

Ik gooide mijn tas op de bank.
,,Hoe was het op school liefje?" vroeg mijn moeder. Ik zei niets en schoof aan tafel. Het was al laat. Ik kwam net van muziekles.
,,Rick's ouders zijn gescheiden" zei ik simpelweg. Na het eten wou ik meteen naar bed.

In bed bleef ik heel lang liggen. Het roze bloesemsneeuw viel nog steeds voor mijn ogen. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen.
,,Mama..." fluisterde ik zwak en moe.
,,Wat is er?" mijn moeder streek me over mijn haren.
,,Gaan jij en papa ooit scheiden?" vroeg ik angstig.
,,Dat is een vreemde vraag..." zei mijn moeder glimlachend tegen me ,,Ik heb er nog nooit aan gedacht, maar ik zou altijd samen met papa bij jullie blijven"
,,Beloof je dat?"
,,Belooft," ze gaf mij een zoen en deed de lamp dicht ,,Ga nou maar lekker slapen liefje, denk er maar niet aan"
,,En nog iets mama, ik heb een negen voor aardrijkskunde" mijn ogen vielen langzaam dicht.
,,Goed zo, ik ben altijd trots op je, ga nou maar slapen"

Ik heb gedroomd dat Rick weer lachend samen met mij rende naar de klimrek.