zondag 24 oktober 2010

Ik bel je nooit meer

De telefoon ging neer
Zijn stem zwerft weg

Zwijgend begaf ik me naar het toilet
Mijn haar hing voor mijn rode ogen
Tranen kletsten in de wasbak
De ijzige herfstlucht zag er plots verleidelijk uit

Ik sloot de deur achter me
Het miezerde een beetje
De herfstbladeren dansen in de wind
Ik wierp mijn benen over het koude staal
Een windvlaag sneed door mijn lichaam
Ik laat de hemelse tranen over me heen gieten

Ik bel je nooit meer...

3 opmerkingen:

Zi yao zei

prachtige woorden!

Unknown zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Unknown zei

Mooi gedichtje WQ

Triest, maar mooi. Zijn het alleen maar woorden, of schuilt er ook een werkelijkheid achter. Zo voelt het.

Eén verbeterpuntje: vreemd is met dt.

g. m.B.