Haar natte vleugels uitslaand
De dauw parelt over het gras
Een tulp wuift
Een beekje kabbelt
Bloesembomen laten voorzichtig een paar bloemen los
De brug kijk naar het water, naar zijn eigen gezicht
De wind strijkt langs haar tere lichaam
Ze staart verlagend naar de horizon
Waar de gouden zon haar lokt
En ze blijft vliegen
Zal iemand het mereken
Als ze, haar doel onbereikt, veel later
Neerstrijkt op het zachte wintersneeuw?
Die haar zou bedekken, wachtend
Tot er weer een ander is
Die zijn natte vlegels uitslaat
Die de wind langs zich heen laat strijken
Die naar de zon reikt
Hem achterna gaat?
En ze blijft vliegen
Steeds verder en verder
'wacht op mij' zoemt ze
'wacht op mij'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten