19 feb. (vervolg)

Roeiboot

Het water golfde rustig op en neer, de roeiboot golft kalm met de stille golven mee. Ik kijk uit over het het wijde meer. Ik zie hoe de verse treurwilgen zwaaien, ik zie hoe een brug sierlijk over het water hangt als een poortje, ik zie de bergen achterin, ik zie een toren op de bergen... Het enige wat je kon horen is het gefluit van de zangrijke vogels en het uitgooien van het roeispaan, een roeispaan dat elk seconde in het stille water woord gegooit. Vol kracht haalt de roeier zijn spaan weer omhoog. De hoge hete schitterende zon schitterde op zijn witte pet, alweer gooide hij het roeispaan in het helderblauwe water uit

Mama staat te kletsen met de roeier, ik en mijn zusje zijn bezig met onze ogen. Nu zit ik in de roeiboot, op weg naar de andere kant. De roeier had zijn zweet afgeveegd aan zijn bruine jasje. Hoe lang duurt het nog? zei ik steeds in mijn gedachte. Het was een prachtig reis. Opnieuw gooide de roeier zijn spaan uit, maar dan weer terug op ons eigen kust.

Hu (tijger) Pao (rennen) Shan(berg)

In de oude China, leefde er een beroemd geleerde. Hij ging op reis, en kwam langs dit berg. Hij viel hier in slaap. Hij droomde dat twee tijgers naast hem sliepen en snel weer weg ron. Waar de tijgers weg waren geronnen kwam een water bron. Toen hij wakker werd was er opeens een echte water bron. Daarom noemen ze Hu (tijger) Pao (rennen) Quan (bron). Dus deze berg werd Hu (tijger) Pao (rennen) Shan(berg)

Omdat het nu februarie is, is het een beetje fris. Daarom was er bijna niemand. Er was een lange stenen trap die naar boven leid. Het leek wel of de zig zagge trap oneindig was. Aan de ene kant waren hoge bergen, Aan de andere kant waren vele bomen. Die bomen leken alsog het van oude leeftijd was. Ze staken hoog bovenuit. Alsof het in de zonlicht verdween. Tussen de bomen, een klein helder stroompje stroomde langs de scherp geslepen stenen naar beneden. Het praalt in de zonlicht. Op een openplek stroomde tussen de stenen helder water naar beneden. Paar mensen waren aan de beurt om water op te vangen.

Één van de beroemste dingen van Hang Zhou was: Thee.

Maar hoe je thee moet drinken, is ook een kunst. Je moet een bijpassend theepot hebben en de matriaaal om vuur te maken en de proces van de thee moet ook precies zijn o.a.: Watertemperatuur, hoeveelheid etc.

Maar het belangrijkste is natuurlijk water. Het water van de bron van Hu Pao is het beste om thee van te maken, zegt men. Omdat die water een hoge dichtheid heeft. Als je er een munt rustig op het water legt, zinkt het niet.

Wij hadden een handvol geproefd. Het smaakte naar het gras en naar de bergen het smaakte anders, een beetje zoet.

We gingen veder omhoog op de trappen. Tussen de bomen waren soms paviljoenen. Aan de zijkanten van een gerafineerde paviljoen zijn twee putten. Die water kwam uit een mond van een stenen draken hoofd, het water stroomde kronkelend naar beneden. De twee putten hadden een naam: De zon en De maan.

Wij klimmen de trap op tot we niet meer konden. Uiteindelijk kwamen bij een groep klassieke huizen. Er was een theesalon en kleine tempels en kleine museums. De huizen waren gewoon naast de bergen gemaakt. In de bergen was een donker en vochtige grot. Daar kwam water uit. En er was een tijgerbeeld in gemaakt. Het was een levendig beeld. Ik en mijn zusje liepen voorzichtig op stenen die op het water dreef. We wouden de tijger even voelen.

Op de voorhof van de huizen groeiden een paar bamboe en een paar loofbomen en een paar sierstenen. Op een grote siersteen stond een grote stenen theepot. Die theepot is aangesloten aan de waterbron, dus komt het water ook oneindog uit het theeslurfje stromen in een stenen kommetje.

Na een korte pauze vetrokken weer verder.

Liu He Tang

Toren Liu He, die naam kwamt van een kind. Er was een legende over hem. De ouders van Liu He zijn vis boeren. Elke dag gingen ze naar de rivier Qian Tang om te vissen. Maar de drakenkoning van rivier Qian Tang is vaak snel boos, en maakt vaak mensen dood. Op een dag gingen de ouders weer vissen, het water ging overstromen en de ouders van Liu He zijn met hun boot diep in het water gezonken. Liu He werd heel verdrietig en woedend. Elk dag stond hij op de bergen en gooide stenen in de rivier. Zo ging het dagen, zo ging het maanden, zo ging het jaren... Eindelijk kon de draken koning er niet meer tegen. Hij smeekte Liu He te stoppen met gooien. Lui He zegt: "HEt is goed maar eerst moet je mijn ouders terug geven en twee, je mag niet meer mensen doden." De drakenkoning beloofde het en de ouders kwamen veilig thuis en aale visboeren kunnen nu veilig verder vissen. Ter dank werd er een toren voor hem gebouwd op het plekje waar hij gooide.


De toren was heel oud, er word er ook bewaakt. Voor je de toren in mag worden al je spullen gecontroleerd. De stenen trap was heel steil en gammel en smal, het was moeilijk om op te lopen. Op het plafond kon je nog een paar blauwe tegels zien. Het zag er oud maar mooi uit. In de muren waren sommige plekjes nog een beetje bewaard gebleven. Maar het zag er heel oud uit. Deze toren is al een paar honderd jaar geleden gebouwd, er schuilen vast veel verhalen in de oude wanden. Ik keek uit het raam. De bos wuifde naar mij, de rivier probeerde me aan te raken, de wind streelde mijn gezicht. Een bel dat klingelt in de wind... Hij weet vast wat er allemaal schuilt in deze eeuwen oude toren. Maar al vraag ik hem wat er allemaal schuilt, wat hij alleen kon doen is klingelen in de wind. Hoe hoger ik kwam hoe harder het klingelde. Maar praten kon hij nog steeds niet.

Toen we weer naar beneden gingen bleek het moeilijker te zijn dan naar boven klimmen. Voorzichtig stappen we trapje-voor-trapje naar beneden.

Toen we onderaan de toren kwamen waren eigenlijk al een beetje moe. Ik probeerde alle dingen vandaag op te sommen : ZZig zag tuin wind lotus, dijk Su Ti en Bai Ti, Bloemhaven Goudvissen, Lei Feng Ta, roeiboot, berg Hu Pao Shang en nu zijn we hier. Ik wou nog verder de berg op achter de toren.

We liepen boven een klein bergje. Op een kronkelende weggetje en tussen alle bomen en stenen, staken vaak torens uit. Dat waren miniatuur beeldje beroemdste torens in China, zoals Madurodam.Soms waren de torens dik en soms waren ze spits aan de bovenkant en soms waren ze hoog en soms waren ze gelkeurd ( sommige waren grijs) En soms was het een soort paleis. Eentje zag eruit als een indianen tent. Mijn zusje fantaseerde dat wij reuze waren geworden en dat ons volk grote banken en bomen voor ons maakten.

Het was al laat, de om dat we boven de bergen waren was het een beetje koud. De zon werd rood. De lucht purpelpaars, roze. We zagen dat de zon in de horizon zakte.

Eigenlijk hadden we nog veel dingen te doen maar we hadden geen tijd meer...