Een versleten pet,
huilt in de wind,
sneeuw vlokken strelen,
langs zijn lange ongeschoren baard,
een jas met nog maar enkele knopen,
leunend over een oud bankje,
de nacht strijkt langs zijn haren,
een gedachte aan zijn jeugd
De winters maan boven de wolken,
een uil die ademloos volgt,
een traan,
die spoelt over zijn rimpelig gezicht
Het sneeuw valt door en door,
het valt op het stille hekje,
een gil,
zonder geluid,
hij valt
Niemand heeft het gezien,
niemand heeft het gehoord,
en ooit heeft deze nacht,
om een oude man gehuild
Geen opmerkingen:
Een reactie posten