Narcis verhaaltje

Eerst lag jij in een zakje
tussen de rest, aan een rek

Je wachtte op iemand, in je macht
die je zou halen, van je plek

Je leven in aarde, je hart diep begraven
Je armen reikend naar de zon

Je voelt het licht, je voelt de liefde
Altijd, nog zo lang het kon

Je opende je ogen, je verlegen gouden lachje
Het was die vreugde die je zond

Je zucht, in de laatste lenteswind
Je verwelkt, tijdens zonsondergang


Nu hang je hier, slap en slapend
In je bloempot, tot de lente weer komt