Dagje Duinrell

Ik ben laatst in Duinrell geweest. Nu ga ik er een verhaal over schrijven.

Cristine drukte haar neus tegen het raam. Ze had er lang naar verlangd. Eindelijk ging ze naar Duinrell. Hoe zou het zijn?
Bij de ingang stond een reusachtige zwevende kraan. Cristine kijkt er vol bewondering naar. Cristoffer, haar broer, zei: "Pas maar op! Deze kraan is voor de mensenetende reuzen bedoeld! De Duinreuzen!!!!". Cristine stompte hem in zijn buik.
"Doe niet zo flauw!" Cristine liep nijdig vooruit. Cristoffer lachte en liep achter haar aan.

Ze kwamen aan bij een grote waterglijbaan van wel 10 trappen omhoog! Cristine en Cristoffer pakten allebei een slee. Cristine raasde omhoog. Maar toen ze naar beneden keek, voelde ze zich duizelen. Ze was vergeten dat ze hoogtevrees had...
Cristoffer duwde Cristine eraf. Ze gilde.

Beneden stompte ze haar broer weer. Toen kwamen ze bij een vlot. Het touw was gebroken en het dreef midden op water. Cristoffer trok aan het touw, maar dat hielp niet. Moeder probeerde de vlot naar hun kant te slingeren. Cristine keek goed rond. Aan een haakje hing een reddingsboei. Ze pakte het vast en slingerde het de vlot op. Langzaam trokken ze de boei naar zich toe. Het lukte!

Aan de overkant was een boot katapult. Cristoffer had Cristine erin geduwd, de hek dicht geklapt en er een muntje in gedaan.
"Trek aan de touw! Je kan toch niet meer terug!" Vol woede trok Cristine aan het touw. Langzaam en schokkerig werd de boot omhoog gehezen. Cristine zette zich schrap en daar ging ze! Ze gleed naar beneden en werd een meter de lucht in gegooid.

Weer ontving Cristoffer een stomp.

Daarna roeiden ze in de roeibootjes. Het was echt rustig. Hhet water glansde en Cristoffer roeide met een paar blauwe plekken.

Cristine rende naar de kikker 8baan. Ze zaten stevig vast. Langzaam werd de wagen omhoog gehezen. Met een vaart roetsjte het naar beneden. De hele wagen gilde.
"Durf jij in de Splash?" vroeg Cristoffer aan Cristine. Cristine knikte.

In de wachtrij stond een jongen die heel erg spuugde. Hij spuugde erg bij elke woord. Cristoffer liep haastig verder. Cristine lachte, maar liep net zo haastig.
De boot werd omhoog gehezen. Het maakte een scherpe bocht en het sjeesde naar beneden. Cristine werd zeiknat. Cristoffer lachte haar uit.

Hij kon weer een blauwe plek ontvangen.

Moeder vroeg of ze nog in de botsauto's wouden. Ze deden alsof ze een rijbewijs moesten halen. Cristine reed heel goed. Maar Cristoffer botste express overal tegenaan.

En dat was het dagje Duinrell.