Het leek wel een uur later dat Emily plotseling iets anders hoorde dan haar eigen ademhalingen. Het waren voetstappen die zacht en sluipend klonken.
Emily richtte zich op.
Een schaduw werd zichtbaar om de hoek en uiteindelijk zag Emily wie het was: Kevin.
"Wat doe je hier?" riep Emily kwaad.
"Ssst, ik ga je helpen" zachtjes rommelde Kevin met het slot en uiteindelijk was Emily vrij.
Ondanks alles omhelsde Emily Kevin.
"Pak gauw al je spullen, je hebt vijf minuten, we moeten hier weg" mompelde Kevin zacht in Emilys oor.
Emily snelde weg en propte al haar spullen in een koffertje. Toen hoorde ze Kevin's stem vanachter het raam: "Springen Emily gauw!" het klonk paniekerig.
Emily dacht niet na, sprong en kwam recht in de armen van Kevin terecht. Samen renden ze de duisternis van het bos in.
Op een open plek bleven ze staan. Emily had haar jurk aangedaan. Het harde muziek drong door het bos.
Voorzichtig hield Emily de schouders van Kevin vast. Kevin glimlachte.
"Later" hij pakte Emily's hand vast en sleurde haar verder van het paleis af.
Emily keek achterom. Het licht van het paleis was nog net zichtbaar.
Nog een blik keek Emily om, totdat ze haar nieuwe toekomst tegemoet komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten