Het was vandaag een somber weertje: het regende een beetje en het was koud. We waren op weg naar Xi Fu. (De grootste mensgemaakte meer). We gingen daar in een boot zitten. Ik had mijn camera al klaar om foto's te maken. Het hele meer was luchtig, er hingen wat wolken. Maar toch was het en dromerig uitzicht. Aan de ene kant zag ik een grote toren uitsteken. Aan de andere kant zag ik een ander toren uitsteken. Vaag zag ik in de verte de bergen, diep in het mist gewikkeld. De golven golfde zachtjes op en neer met de wind mee, alsof de wind een gouden kam is die prachtige golvende haren kamt. En dan tevreden het weer los laat. Het bootje dat diep in de haren wiegt. Langzaam vaart hij voort.
Hang Zhou is een van de 6 oudste steden van China en Xi Fu is een favoriet plekje voor de gedichten uit alle dinasty.machisch verhaal, schitterend gedicht. Het laat Xi Fu geheimzinnig achter een sluier schuilen.
Bai Ju Yi een dichter uit de Tang Dynastie heeft geschreven: "Jang Nang(Het zuiden van China) is mooi. Het onvergetenste is Hang Zhou. Als de zon opkomt lijken de bloemen langs de rivier als vuur. Als de lente komt is het rivier water zo groen als Lang (een soort gras). Hoe kan ik niet denken aan Jang Nang." Su shi een beroemde dichter uit de Tang dynastie heeft geschreven: "Als ik Xi Fu vergelijk met Xi Zhi (de mooiste meisje van het oude China), of ze opgetut is of niet, ze blijft altijd mooi (Sorry, ik kan moeilijk gedichten vertalen).
Die twee dichters hebben allebei bij Hang Zhou gewerkt. Ze hebben allebei een dijk boven Shi Fu gebouwd. Mensen noemen de dijken : Su Ti en Bai Ti. Als de lente komt, langs het water, vormen de treurwilgen een groene golf. De vogels zingen en de bloemen bloeien. Dat is echt een wonder!
Dan, half in gedachten gezonken, waren we aangekomen aan een eilandje . We gingen op een pad die wel op een rooie loper leek. Bomen bogen zich en het leek of de takken ons wouden aanraken. We gingen over een brug. In het midden zat een grote grijze gaten steen in het water. We maakten paar foto's en aan de achterkant van de steen zat er heel veel munten in!
Verder zagen we een steen waar Mao (de vroegere president van China) echt in heeft geschreven. Zijn hand schrift kon je bijna niet lezen. Hij was ook dichter en kalligraaf.
Bij de kust van Xi Fu staan wij. Zien drie torentjes uit het water steken. Dat heeft een verhaaltje: Lang lang geleden. Lu Bang (de vader van de bouwkunsten) heeft een zusje die Lu Mei heet. Zij is een knap en mooi meisje. Ze heeft handige handen, ze kon allerlei leuke dingen maken. Op een dag was er een visje van duizend jaar die onder Xi Fu woont. Hij heeft Lu Mei gezien, en werd meteen verliefd op haar. En hij veranderde in een lelijke jongen en vraagt een huwelijk aan Lu Mei. En hij zei: "Als je niet met mij trouwt, zal ik alle mensen van Hang Zhou dood maken". Lu Mei kreeg een idee. ze zegt tegen de vis:"ik wil graag met je trouwen maar ik moet eerst een huwelijks cadeau voor mij zelf maken. Na honderd dagen moet je komen om de huwelijks cadeau te halen."
Toen de vis weg was, begon Lu Bang en Lu Mei een hoge berg te beklimmen. Ze hebben een grote berg steen uit gezocht. En daarvan een grote en mooie wierrook houder gemaakt. Na honderd dagen komt de vis. Dan zegt Lu Mei tegen de vis:"wil je mijn huwelijks cadeau meenemen?Maar dat is super groot" "Geen probleem"zei de vis. En hij maakte een wind. De wierrook houder leek een bal en rolt achter de vis aan. De bal rolde steeds sneller en sneller en sneller. Eindelijk aangekomen bij Xi Fu, rolde het wierrook houder op de vis. De vis werd naar beneden gedrukt en kon nooit meer boven komen. Alleen de drie poten van de wierrook houder staken boven het water.
Hang Zhou is een van de 6 oudste steden van China en Xi Fu is een favoriet plekje voor de gedichten uit alle dinasty.machisch verhaal, schitterend gedicht. Het laat Xi Fu geheimzinnig achter een sluier schuilen.
Bai Ju Yi een dichter uit de Tang Dynastie heeft geschreven: "Jang Nang(Het zuiden van China) is mooi. Het onvergetenste is Hang Zhou. Als de zon opkomt lijken de bloemen langs de rivier als vuur. Als de lente komt is het rivier water zo groen als Lang (een soort gras). Hoe kan ik niet denken aan Jang Nang." Su shi een beroemde dichter uit de Tang dynastie heeft geschreven: "Als ik Xi Fu vergelijk met Xi Zhi (de mooiste meisje van het oude China), of ze opgetut is of niet, ze blijft altijd mooi (Sorry, ik kan moeilijk gedichten vertalen).
Die twee dichters hebben allebei bij Hang Zhou gewerkt. Ze hebben allebei een dijk boven Shi Fu gebouwd. Mensen noemen de dijken : Su Ti en Bai Ti. Als de lente komt, langs het water, vormen de treurwilgen een groene golf. De vogels zingen en de bloemen bloeien. Dat is echt een wonder!
Dan, half in gedachten gezonken, waren we aangekomen aan een eilandje . We gingen op een pad die wel op een rooie loper leek. Bomen bogen zich en het leek of de takken ons wouden aanraken. We gingen over een brug. In het midden zat een grote grijze gaten steen in het water. We maakten paar foto's en aan de achterkant van de steen zat er heel veel munten in!
Verder zagen we een steen waar Mao (de vroegere president van China) echt in heeft geschreven. Zijn hand schrift kon je bijna niet lezen. Hij was ook dichter en kalligraaf.
Bij de kust van Xi Fu staan wij. Zien drie torentjes uit het water steken. Dat heeft een verhaaltje: Lang lang geleden. Lu Bang (de vader van de bouwkunsten) heeft een zusje die Lu Mei heet. Zij is een knap en mooi meisje. Ze heeft handige handen, ze kon allerlei leuke dingen maken. Op een dag was er een visje van duizend jaar die onder Xi Fu woont. Hij heeft Lu Mei gezien, en werd meteen verliefd op haar. En hij veranderde in een lelijke jongen en vraagt een huwelijk aan Lu Mei. En hij zei: "Als je niet met mij trouwt, zal ik alle mensen van Hang Zhou dood maken". Lu Mei kreeg een idee. ze zegt tegen de vis:"ik wil graag met je trouwen maar ik moet eerst een huwelijks cadeau voor mij zelf maken. Na honderd dagen moet je komen om de huwelijks cadeau te halen."
Toen de vis weg was, begon Lu Bang en Lu Mei een hoge berg te beklimmen. Ze hebben een grote berg steen uit gezocht. En daarvan een grote en mooie wierrook houder gemaakt. Na honderd dagen komt de vis. Dan zegt Lu Mei tegen de vis:"wil je mijn huwelijks cadeau meenemen?Maar dat is super groot" "Geen probleem"zei de vis. En hij maakte een wind. De wierrook houder leek een bal en rolt achter de vis aan. De bal rolde steeds sneller en sneller en sneller. Eindelijk aangekomen bij Xi Fu, rolde het wierrook houder op de vis. De vis werd naar beneden gedrukt en kon nooit meer boven komen. Alleen de drie poten van de wierrook houder staken boven het water.
Alle burgers van Hang Zhou is blij. En om deze te gebeurtenis te herinneren, iedere jaar in het midden van het herfst (15 Augustus in de Chinese kalender) in de avond gaan mensen kaarsjes in de poten steken. De poten hebben drie ronde gaten en drie poten hebben negen gaten. Als het spiegeld in de water, vormt het negen manen plus de echte maan de spiegelt in het water vormt het tien manen. En mensen, vooral een echtpaar, gaan in een roeibootje zitten en een pot thee en een paar kleine hapjes. De zachte wind, en de klassieke chinese muziek. Denk eraan, wat een romantisch plaatje. Mensen noemen het San Dang Yin Yue ("Drie maan spiegelingen" ongeveer)
Toen we met de bootje terug gingen en aan de andere kant weer uitstapten, kwamen we bij de graf en tempel van de beroemdste held Yue Fei . Over zijn verhaal, heb ik een keer in mijn spreekbeurt verteld.
We gingen langs een pad vol mooie roze bloembladeren. De bomen wuiven in de wind. En laat zijn jasje in kruimmels vallen, roze kruimeltjes dwarrelen om me heen. Het was rustig. Het was net een droom. Maar te mooi voor een droom, een droom van duizend jaar geleden, een generaal met zijn harnas, loopt uit de droom en zegt woedend: "Geef mijn land terug"
Achter een poort waren vier mensen op zijn knieën in een kooi. Dat zijn de vier mensen die een plan maakten om Yue Fei te doden. Ze beschuldigden hem met landverraad. Hij werd gedood toen hij pas 39 was met zijn zoon samen. De hele bevolking moest huilen.
Twee paarden en 6 mensen bogen naast het pad naar het graf van Yue Fei. En de beelden hebben een betekenis. Het betekend: Trouw, eerbiedig, betrouwbaarheid,gerechtheid enz.
Achter twee graf stenen stonden twee bergjes waar gras op is gegroeid (je kunt het ongeveer vergelijken met een duin). Een van Yue Fei's zoon en Yue Fei zelf. Op een tafel stonden twee wierrook houders met wierrook in. Na 1000 jaar vergaten mensen hem nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten