18 feb. (Ling Yin Si)

Gisteren hadden we maar een beetje geshopt en daar ga ik dus ook niet veel over vertellen.

Vandaag gingen we naar een tempel Ling Yin Si.
Ling Yin Si- één van de beroemdste tempel van China. Hij is effectief, zeggen mensen. Als je daar bidt, dan komen alle wensen uit.
Buiten de tempel hadden wij wierrook gekocht. Hier is een regel: Je moet zelf voor de wierrook betalen.

De tempel was boven de berg. Maar eerst kwamen we een kleine berg tegen. Onder die berg is een grot, daar konden we doorheen lopen. Die berg had een naam: Fei Lai Feng (vliegende berg). Dat heeft een verhaal:
Ji Kong is een monnik. Maar hij is niet gewoon een monnik. Hij is een monnik met krachten. Hij helpt arme en zielige mensen en straft slechterikken. Maar gewone mensen weten dat niet, want hij ziet er heel vies uit. Hij drinkt alcohol en eet vlees, dat mag een monnik eigenlijk niet. Dus toen hij tegen de bewoners van het dorp zei vanmiddag om x uur x minuten zal een berg uit Xi Shuan richting hier vliegen! geloofde niemand hem. Iedereen zei tegen hem "gekke monnik! ga maar weg!" Ji Kong is erg ongerust, de tijd was bijna om! ALs de berg komt gaat iedereen dood!! Toen hoorde hij een feestmuziek. Iemand ging trouwen! Hij kreeg een idee. En rende snel naar de bruidloft, pakte de bruid vast en droeg haar op de rug en ging er snel vandoor. Alle mensen gingen acher hem aan om de bruid te redden. Precies toen alle bewoners uit de dorp was gerend. Hoorde de mensen heel hard BOEM!!!!!!! Een reusachtige berg is boven de dorp geland. Toen wist iedereen dat Ji Kong hun wou redden. Dus iedereen ging op hun knieën zitten en roepten "Levende boeddha". In één van de grotten zit er een stenen uitsteksel uit de muur aan de binnenkant. Ze zeggen dat dat de bed van Ji Kong is. Als je erover wrijft. Dan zal Ji Kong je altijd beschermen.

Wij moesten door de grotten van de berg lopen. Het was binnen de grotten best griezelig: het tochtte daar binnen, het was koud en het was super-de-puper donker. Maar als je gewend bent aan het donker zag je prachtige boeddha's.
We kwamen net uit de grot. omdat het hard regent, werden de stenen glad. Dus het was heel moeilijk om de stenen trap weer af te dalen.

Aan de wanden van de bergen waren boeddha's in gekrasd. Dat was gewoon een deel van de berg! Er waren verschillende boeddha's blije, serieuze, bedroefde, boze. boeddha's met een dikke buik, boeddha's met een groot gezicht. Het leek wel of het leefde.

We waren bij de tempel. Er waren drie tempelzalen. Omdat het tegen een berg is gebouwd, is de ene zaal hoger dan de ander. In de eerste zaal zijn goden die minder belangrijk zijn. In de tweede zaal staat de boeddha Ru Lai, hij is de allermachtigste boeddha. Hij is zo groot als 2 verdiepingen. Het was van aardewerk. En dan met een laagje gouden poeder overheen. Er zat voor elke boeddha een geel kussentje. Daar moest je drie keer op bidden.

Buiten de zaal was een wierrook houder. We lieten ons wierrook branden. Het vuur knetterde. En toen het uit was, slingerde een dun sliertje rook. Ik legde mijn twee handen op de stokjes, deed mijn ogen dicht, boog drie keer in vier richtingen: Noord Oost Zuid West en denk aan wat ik wil.

Het leek op een geest dat het lichaam verlaat. het hele lucht was vervuld met het heerlijke rook lucht. Het regent zacht. De bamboe staan rustig. Een boom bloeit. Paar witte bloembladeren dwarrelen naar beneden. De boeddha's waren statig. Ver weg, achter de tempel daken, de bergen waren vaag. Het leek niet echt, het lijkt op een ander wereld.

Boeddha zegt:" ik besta niet, jij besta niet, de wereld bestaat niet."

Ik werd wakker door een vreemd liedje. We zagen monniken, in gele gewaden en een zwart overhemd. Ze knielden naar de boeddha. De monniken zongen een melodie die ik nooit gehoord heb. Het was langzaam en kalm. Ik keek naar de monnikken, toen dwaalden mijn ogen naar de grote boeddha. ik voelde me beetje eng. Als je goed luisterd, dan word je hart rustig" zei mijn moeder. Een man sloeg hard op de gong. Ze begonnen ook sneller te praten. Ik vergat alles om me heen. Ik was helemaal verdiept in het gezang. Het klonk zo buitengewoon, mompel achtig. Maar opeens stopte het. Ik werd weer wakker en zag hoe alle monniken in een groepje naar buiten gingen.

Weer gingen we door een grote regen bui.